مهاجرت: زنانه؟ مردانه؟

«مگر مهاجرت هم زنانه مردانه دارد؟» این سوال را یکی از دوستانم در جمع کوچکمان پرسید. گفته بودم که می خواهم مطلبی در مورد مهاجرت بنویسم و دلم می خواهد بدانم آنها در مورد مهاجرت زنانه- مردانه چه فکر می کنند. چند جمله ای بین ما رد و بدل شد اما بحث ادامه پیدا نکرد. شاید دلیلش رسیدن غذای ایرانی بود، متاعی کمیاب و نوستالژیک. 

آنچه ما را دور هم جمع کرده بود افتتاح یک رستوران ایرانی در شهر کوچک محل زندگی مان در آلمان بود. بیشتر ما دانشجوی دکتری در این دانشگاه و مراکز تحقیقاتی وابسته به آن هستیم. همه مان کمتر از یک دهه است که از ایران بیرون آمده ایم. هیچ کدام از نظر مالی به خانواده مان وابسته نیستیم: یا بورسیه هستیم یا از دانشگاه حقوق می گیریم. هیچ کدام منعی برای بازگشت به ایران نداریم و بیشترمان سالی یکی دو بار به ایران سفر می کنیم.

 

چه افرادی مهاجرت نکنند؟

 معمولا زمانی که فرد قصد مهاجرت می کند، دلایلی برای این کار دارد اما هرچقدر هم که مهاجرت با دلیل باشد، باز هم این نوع خاص از سفر نیازمند وجود آمادگی های روانی مختلف در فرد مهاجر است. متاسفانه، گاهی برخی از افراد بدون برنامه و هدف تنها براساس تصورات ذهنی نادرست اما زیبایی که خود را اطرافیانشان از مهاجرت به کشورهای خارجی (مخصوصا کشورهای آمریکایی و اروپایی) ساخته اند، تصمیم به مهاجرت می گیرند. این تصورات ذهنی، همان خطاهای شناختی هستند که فرد مهاجر را با چالش های فراوانی هم مواجه می کند. در این مطلب به این موضوع (مهاجرت) پرداخته ایم که امروزه ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است، بدون اینکه از پیامدهای آن باخبر باشند یا حتی به دقت آن اندیشیده باشند.